مقایسه اثربخشی داروهای هالوپریدول و ریسپریدون در کنترل علائم روانپریشی ناشی از آمفتامین

زمینه و هدف. پژوهش های متعدد نشان دادند که داروهای ضدروانپریشی نسل دوم در بهبود نشانه های روانپریشی بیش از داروهای ضدروانپریشی نسل اول موثرند. از آنجا که تاکنون پژوهشی که این تأثیرات را در بین افراد روان پریش ناشی از آمفتامین در ایران بررسی نماید، صورت نگرفته است؛ این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی داروهای هالوپریدول و ریسپریدون در کنترل علائم روانپریشی ایجاد شده توسط آمفتامین انجام شد. مواد و روش ها. 44 نفر بیمار مبتلا به اختلال روانپریشی ناشی از آمفتامین (بر اساس dsm-iv-tr) بستری شده در مرکز روانپزشکی رازی به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. سپس آزمودنی ها به روش تصادفی به دو گروه 22 نفری تقسیم شدند، که به یک گروه داروی هالوپریدول (20-5 میلی گرم) و به گروه دیگر داروی ریسپریدون ( 8-2 میلی گرم) تجویز گردید. در آغاز مطالعه و همچنین پس از سپری شدن چهار هفته، علائم مثبت روانپریشی بیماران بر اساس مقیاس saps مورد بررسی قرار گرفتند. برای آزمون فرضیه پژوهش از آزمون آماری میانگین دو گروه مستقل برای نمرات افتراقی استفاده شد. یافته ها. بر اساس یافته های این مطالعه تجویز هر دو داروی هالوپریدول و ریسپریدون در بیماران روان پریش ناشی از آمفتامین، باعث کاهش علائم روانپریشی می شود که با توجه به نتایج آزمون میانگین دو گروه مستقل برای نمرات افتراقی، در دو گروه پژوهش، تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد. نتیجه گیری. برتری ریسپریدون نسبت به هالوپریدول در بهبود نشانه های روانپریشی در این مطالعه تأیید نشد. بر اساس این پژوهش تفاوت این دو دارو می تواند با توجه به معیارهای دیگر نظیر عوارض جانبی، هزینه های درمانی و ... صورت گیرد.